چه خوشتون بیاد چه نیاد طراحی و توسعه برنامه های کاربردی یه شکل و فرم کاملا متفاوتی از یه دهه گذشته پیدا کرده، اما برای درک بهتر این موضوع چهار دهه گذشته رو به شکل اجمالی بررسی میکنیم.
دهه 80 -> زبان های برنامه نویسی رایج C و Fortran، سخت افزارهای گرون قیمت، mainframe ها تصور عمومی از کامپیوتر در ذهن مردم بودن . کامپیوتر ها بیشتر تو مراکز دولتی، بانک ها و دانشگاه ها پیدا میشدن. سیستم عامل های رایج از جمله UNIX و DOS بودن. صنعت بازی های ویدئویی در این دهه بسیار شکوفا شد و شرکت Nintendo قهرمان بلا مناضع این صنعت بود. بازی های 2 بعدی مثل Ninja Gaiden بسیار سکسی به نظر میومدن و همه جا پیدا میشدن (هرچند برای من هنوز این سبک از بازی ها خیلی سکسی بنظر میان). سرعت پایین کامپیوتر ها و محدودیت در فضای ذخیره و بازیابی اطلاعات. عدم دسترسی به شبکه اینترنت(هنوز بصورت رسمی بوجود نیومده بود). نرم افزار های Free / Open Source تقریبا بی معنی بودن(پروژه GNU در همین دهه شروع شد ولی یک دهه طول کشید تا اینترنت باعث رشد این پروژه بشه)
دهه 90 -> زبان های برنامه نویسی رایج ++C و Perl، سخت افزار ها نسبتا کند و نسبتا گرون قیمت ولی نه اونقد که مردم نتونن یه PC واسه خودشون بخرن. فروش خوب کنسول های بازی 3 بعدی مثل PlayStation1 که باعث شد این صنعت به سمت جدیدی حرکت کنه و همینطور بازی های PC هم بسیار رایج شد. همچنین در همین دهه شرکت id بازی Quake رو عرضه کرد که باعث ارضا شدن نیمی از انسانهای کره زمین شد. اینترنت به صورت رسمی راه اندازی شد و کمی بعد WEB متولد شد. سرعت اینترنت در حد لاکپشت. سیستم عامل GNU/Linux در همین دهه متولد شد، البته مایکروسافت با عرضه سیستم عامل Window تونست همه رقبای خودش رو تا مرز نابودی بکشونه و به جرات میشه گفت اگه اینترنتی نبود الان خبری از Linux یا BSD و بقیه سیستم عامل های آزاد نبود. گوشی های تلفن همراه وارد زندگی مردم شدن که البته خیلی بزرگ و بی مصرف بودن و صرفا برای برقراری تماس صوتی به کار میومدن. حرف زدن با تلفن همراه در خیابان بسیار عجیب و احمقانه به نظر می آمد.
دهه 2000 -> زبان های برنامه نویسی رایج Java، C#، PHP. سخت افزار ها سریع و نسبتا ارزان شدند. دیگه تو این دهه داشتن یه کامپیوتر تو خونه خیلی عادی بود، تازشم خیلیا رفتن لپ تاپ خریدن. حمل کیف لپ تاپ از نکات بارز این دهه بود. پیدایش حافظه های قابل حمل مثل Flash memory ها. شکوفایی صنعت بازی و رقابت تنگا تنگ Sony، Microsoft و البته Nintendo برای تصاحب بازار و البته درخشش PC در زمینه بازی ها. خرید و فروش و کلا تجارت الکترونیکی یه مفهوم رایج و پرکاربرد در این دهه بود. اولین نسل گوشی های هوشمند در این دهه وارد بازار شد. Blackberry خدای صنعت گوشی های هوشمند بود. Google کم کم تبدیل به قول اینترنت شد و همه جوانان بویژه جوانان ایرانی شبها در Yahoo در حال اصل دادن و گرفتن بودند (یه دختر خوشگل کرجی برای دوستی و از این جور بحث ها) و همه دکتر و خارج رفته بودن. وبلاگ ها هم خیلی زیاد شدن و فیس بوک و توییتر هم بوجود اومدن که شخصا از تولد توییتر خیلی راضیم. صنعت پورن علاقه مندان خودش رو در اینترنت پیدا کرد و حالا دیگه مهم نبود در ایران باشی یا کانادا، آخرین فیلم های بانو الکسیس در کثری از ثانیه در دسترس سینه چاکان این بزرگوار بود. نرم افزار های Free/Open source همه جا در دسترس بودن و خیلی ها بدون اینکه بدونن ازشون استفاده میکردن مثلا فایرفاکس.
دهه 2010 -> زبان های برنامه نویسی رایج Python، Javascript، Ruby. سخت افزار ها به طرز احمقانه ای سریع و ارزون قیمت شدن. فروش PC به شکل خطرناکی کاهش یافت و همه گوشی و تبلت خریدن و iPhone تبدیل به اولین کالای لوکسی شد که در دست هر کس و ناکسی یافت میشد به ویژه قشر بی سواد و کم سواد. شبکه های اجتماعی جدید هر روز از زیر بته ظاهر شده و آمارشان از دست خارج گردید و هرکسی بالا 80 تا اکانت در جاهای مختلف داشت که الان دیگه یاشدم نیست. ایرانی ها دچار تب پیام رسان های اینترنتی شدند و در یک حرکت ناجوانمردانه همگی Viber را تخلیه کرده و به سمت Telegram حمله ور شدند. صنعت بازی های ویدئویی هم سرش را به سمت گوشی های هوشمند کج کرد. همینطور نرم افزار های بیشماری هم برای این گوشی ها تهییه و تولید شدند که باعث شد ما با واژه App اجین/عجین! شویم. دیگر هیچ کس به مهمانی نمیرفت و یا اگر هم میرفت تو چشم کسی نگاه نمیکرد و از شرمندگی همه سرشون در گوش های خود بودندی. مسی پنجمین توپ طلای خودش رو گرفت و فیلم های سوشا مکانی با دختر خاله هایش که با سرعت نور بین ملت شریف دست به دست میچرخید باعث شد تا او از دنیای فوتبال خداحافظی کردانده شود!
اوف خیلی زیاد شد، بقیه مطلب باشه واسه قسمت بعدی، البته از قسمت بعدی دیگه مطالب یکم فنی تر خواند شد!
