خوب یادم هست وقتی اولین بار در مورد بورد Raspberry Pi خبری خوندم چقدر هیجان زده بودم. ولی چند سال طول کشید تا اولین و تنها بورد خودمو بخرم. وقتی بسته از طریق پست به دستم رسید متوجه شدم نمیتونم بلافاصله ازش استفاده کنم چرا که فکر میکردم برای استفاده از بورد حتما نیاز به یه مانیتور که خروجی HDMI رو ساپورت میکنه دارم به علاوه یک Keyboard و یه Mouse. البته بعدا متوجه شدم که به این چیزا عملا نیازی نیست بلکه یک کابل شبکه و یک آداپتور برق و یک Memory Card تنها چیزیه که لازم دارم.


به هر حال تمام چیزهایی که لازم داشتم رو تهیه کردم و ROM پیشنهادی Raspbian رو دانلود کردم و پس از کمی کف و خون اونو روی Memory Card کپی کردم و نهایتا با دو چشم خودم شاهد بالا اومدن سیستم عامل Raspbian روی بورد بودم که برام خیلی عجیب و البته هیجان انگیز بود.


بعد از 30، 40 ثانیه دسکتاب Raspbian آماده بود و من هم بلافاصله شروع کردم به ور رفتن با سیستم عامل تا ببینم چه کارایی ازش بر میاد. کابل شبکه رو وصل نمودم و Firefox هم که آیکونش رو دسکتاب بود اجرا نمودم، هاهاها، آره، ایول، اینترنت بدون مشکل قابل دسترسی بود... اما سرعت کم پردازشی پردازنده ARM مورد استفاده Raspberry Pi باعث میشد که صفحات به کندی Render بشن و عملن بعد از باز کردن بیشتر از 2 صفحه Firefox به کلی از کار بیوفته. 


با خودم نشستم فکر کردم که خوب حالا که چی، میشه کار دیگه ای با این بورد کوچولو کرد که پولی که بالاش دادم حلال بشه یا فقط پول بی زبونو حروم کردم. جیزی به فکرم نرسید، این شد که با دلشکستگی خاصی بوردو گذاشتم تو کشوی میز و دیگه سراغش نرفتم تا چن ماه بعد که فکر راه انداختن یه FTP Server تو شبکه خونگی برای کپی کردن سریع فایلهام روی دستگاه های خونه مثل کامپیوترهام و گوشی هام به سرم زد. 


اولین ویژگی یه سرور اینه که همیشه در دست رس باشه، خوب کامپیوتر خونه با اون پاور پر مصرف گزینه خوبی واسه همیشه روشن بودن نیست، لپ تاپمم که کلا هیچ، چون همیشه دارم اینور و اونور میبرمش. داشتم فک میکردم که چه کنم که یهو ذهنم رفت سراغ بورد Raspberry Pi بی مصرفم! که البته تو اون لحضه کلی مصرف براش پیدا کردم.


سریع وصلش کردم به برق، مصرف یرق بورد چیزی حدود 5 ولته که اگه کل روزای سالم روشن باشه هزینه خاصی نداره. تو قدم بعدی وصلش کردم به مودم و روشنش کردم. با خودم قک کردم که من نیازی به سیستم عامل سنگین Raspbian ندارم و اصولا نیازی به دسکتاپ ندارم پس پریدم تو اینترنت و دنبال یه توزیع سبک تر لینوکسی گشتم که رو بورد نصب کنم و متوجه شدم Arch لینوکس روی ARMv6 هم کار میکنه و اصلا یه Port رسمی Arch برای Raspberry Pi موجوده به اسم ArchLinuxArm. دیگه چی از این بهتر. پس Memory Card بی زبونو فرمت همی کردم و روش Arch نصب همی نمودم. 


از اونجایی که نیازی به دسکتاپ نبود و همون خط فرمان کفایت مینمود بر آن شدم که دیگه بورد رو به مانیتور وصل نکنم و حتی کیبورد و ماوس را نیز از بورد جدا نمودم. لابد از خودتون میپرسید که کامپیوتر بدون مانیتور و ماوس و کیبورد که به درد عمه بیل گیتسم نمیخوره داداچ. اما اگه خوره Linux یا BSD یا کلن هر نوع Unix باشین میدونین که بیشتر ادمین های محترم تو خونه میشینن و از طریق ssh به سرور مورد نظر وصل میشن! اگه از ویندوز استفاده میکنین برای وصل شدن میتونین از نرم افزار PuTTY استفاده کنین، اگرم از هر نوع یونیکسی بهره میبرین که ssh از قبل روش نصب هست مگر اینکه خلافش ثابت شود. 


داستان اینجا تمام نمیشه چونگه تاز بعد از راه انداختن FTP Server متوجه شدم که میتونم از بوردم به عنوان Git Server، Http Server و هرچی سروره دیگه که وجود داره استفاده کنم.


یا ابلفضل! چه پست طولانی شد! پس دیگه نیازی به نتیجه گیری اخلاقی نیست.